لباس زنان قدیمی

پیراهن کتانی شالوده مشترک لباس همه زنان بود و فقط کیفیت پارچه اشراف زاده را از دهقان متمایز می کرد. این لباس زیر ساده تا زیر زانو امتداد داشت و آستین‌هایی از آرنج امتداد داشت. یقه، احتمالاً با یک بند کشی به هم کشیده شده است، ممکن است کم و پهن باشد، که منعکس کننده یقه های پایینی است که در لایه بعدی لباس، کوت هاردی (انگلیسی *******tle، cotta ایتالیایی) دیده می شود (Boucher 198). با ادامه روندی که از اواسط دهه 1300 شروع شد، کت هاردی به خوبی از طریق بالاتنه، چه در جلو، چه در یک یا هر دو طرف، یا در وسط پشت قرار می گرفت. آستین‌ها نیز معمولاً بسته بودند و از مچ بسته می‌شدند. دامن Côte-Hardie به همان اندازه پر بود که تنه تنگ بود. می توان آن را با سوراخ هایی که در کناره ها و در وسط عقب و جلو قرار داده شده ساخته شود (فرانسن، اوسترگارد، نورگارد، نورتورپ-مادسون). همانطور که در دهه 1300، زنان در این دهه می‌توانستند یک کوت هاردی را بر روی دیگری قرار دهند، در این صورت کوت هاردی بالایی اغلب آستین‌هایی تا آرنج داشت تا آستین بلندتر آستین زیر را نشان دهد.

بسیاری از منابع، مانند صحنه‌ای که دلیل را به تصویر می‌کشد که پنج زن را به شهر زنان تمثیلی نویسنده کریستین دو پیزان (شکل 1) نشان می‌دهد، شکوفایی مد روز را در این سبک نشان می‌دهد: نوار پارچه‌ای آویزان از پشت آستین ساحل بالایی. -هاردی، به نام تیپت (ون بورن و ویک 318). تیپ‌ها می‌توانند فقط چند اینچ طول داشته باشند، یا می‌توانند تمام طول لباس را دراز کنند و در حین راه رفتن او پشت سر پوشنده قرار بگیرند و با هر حرکتی تکان بخورند. کوت هاردی ها معمولاً از پشم با طیف وسیعی از کیفیت و هزینه ساخته می شدند، از رنگ آمیزی نشده تا نرم ترین و نرم ترین محصولات آسیاب فلاندری که در ایتالیا رنگ شده و تکمیل می شدند. ابریشم ساخته شده در ایتالیا یا اسپانیا فقط برای افراد بسیار ثروتمند قابل دسترسی بود. پارچه های بافته شده ای که ابریشم را با پشم ترکیب می کردند مقرون به صرفه تر بودند (Piponnier and Mane 88). کتانی برای آستر کردن کوت هاردی و تقویت تناسب تنگ آن استفاده شد. آستر کوت هاردی یک زن در بال راست محراب سنت کلمبا متعلق به اواسط قرن پانزدهم Rogier van der Weyden، که اکنون در Alte Pinachotek در مونیخ قرار دارد، آشکار شده است.
برای خرید تیشرت زنانه به ریبون مراجععه کنید.